Volgens Wikipedia is slow tv een genre waarbij een rustige activiteit in zijn geheel getoond wordt en waarin niet geknipt is. De slow tv zoals de meeste mensen die kennen voldoet echter vooral aan de norm zorgeloos: niet te veel actualiteit of gedoe. Het is razend populair en rustgevend, vooral voor het slapen gaan.
Fantaseren over een treinreis
Door alle prikkels willen of kunnen we er ’s avonds niet al te veel bij hebben. Veel mensen laten de confronterende actualiteit dan ook links liggen en kiezen voor een lichter genre. Een bekend voorbeeld van echte slow tv is Rail Away: de rustige voice-over en de prachtige landschappen, gefilmd tijdens een treinrit, brengen de kijker een zen-gevoel. Fantaserend over een lange treinreis is het fijner in slaap vallen dan je afvragend wat Poetin allemaal van plan is.
Campers en caravans
Vaak zijn het optimistische, klassieke melodietjes die de kijker in de sfeer brengen en het ontspannende tafereel versterken. Geen diepgravende discussies over de situatie in de wereld dus, maar achter elkaar aan rijdende campers en caravans in We zijn er Bijna!. Vaste prik en razend populair in dat programma is de scène waarin de deelnemers met een afstandsbediening hun caravan inparkeren. In Bed & Breakfast toetsen stellen elkaars gastvrijheid en dat levert even oubollige als hilarische tv op. Maar vooral rust in het hoofd..
Maar er gebeurt toch niks?
Er gebeurt inderdaad niks schokkends in dit soort programma’s en dat is precies de bedoeling. Het is ook een trucje: door simpelweg en zonder oordeel alledaagse activiteiten te filmen, wordt de mening aan de kijker overgelaten. Juist die gortdroge benadering brengt het tragikomische aspect ervan naar voren. De makers weten maar al te goed dat het kijken interactief beleefd wordt door er zo nu en dan een tweet met de hashtag #BenB uit te gooien. Ook Ik Vertrek en de Meilandjes worden gemakshalve tot slow tv gerekend. De meest opzienbarende gebeurtenissen in deze programma’s beperken zich veelal tot een lekkage en de gilletjes van Martien Meiland.
Spiegel
Al met al wordt de kijker een spiegel voorgehouden. Het leedvermaak tijdens Ik Vertrek ontstaat deels uit jaloezie: wie wil er immers niet dolgraag een Franse boerderij ombouwen tot B&B en ontsnappen aan het jachtige Nederlandse leven? Maar bovenal hebben mensen de neiging om ’s avonds voor de tv de wereld terug te brengen tot behapbare proporties. Geen gedoe met virologen of oorlogsdeskundigen, maar lekker kijken hoe mensen een kaasmuseum bezoeken of onhandig een kastje in elkaar zetten.
